bir resme yakından bakmak gibi bir ilişkiyi yaşamak, uzaklaşmadıkça asla bütününü göremezsin..
insan denilen makine öylesine tuhaf ki, sevince, içince, kederlenince, neşelenince, üzülünce, ve daha pek çok kez kere, birden değişime uğrayabiliyor.
ama insanı en çok kalp değiştiriyor. insan dediğin seviyor, aşkın gözü kör olmuyor ama aşk insanı aptallaştırıyor. Ya da insan bağlandıkça karşısındakine, kendine olan güvenini kaybediyor ve de kendisini aptallaştırıyor. Kimbilir..
Şu bir gerçek ki, bu bir oyun, iyi olan kaybediyor, çok sevip kendinden çok fazla ödün veren taraf kendini hemen belli ediyor, ve birilerinin 'cebine' giriyor..
birileri bunu kendi çıkarına kullanıyor, gidip hayatını yaşıyor, hiçbir şeyi içinde bırakmıyor gençliğinin tadına varıyor, arkadaşlarıyla eğleniyor, gezeceği zaman geziyor, belki başkalarıyla yatıp kalkıyor, dilediğince yalan söyleyip, hiç umursamadan flört ediyor.. Cebindeki insanı ise geleceğe saklıyor.
Ve de cebe giren sevgili, ötekinin kusurlarını örtüyor, 'birilerinin' açıklamaya gerek dahi duymadığı şeyleri o kendi kendine açıklıyor, en haklı olduğu anda bile kendini haksız çıkarıyor, kızması gereken en önemli anda susmayı yeğliyor, sevgilisine herhangi bir laf edecek olduğunda ise 'saçmalama' cevabıyla karşılaşıyor, hep o emek harcıyor, hep o aşıyor kalp kırıklıklarını. 'birileri' biliyor sevgilisini kırıp incittiğini, ama onunki nasıl bir sevgiyse gönül almaya çalışmıyor, özür dilemeye yanaşmıyor. Çünkü biliyor, eğer ki aksini yaparsa dünyanın dengesi değişmez ama ilişkilerinin dengesi yerinden oynar. Cepte olana oluyor olan, o ağlıyor tek başına gece olduğunda, o kuruyor ikisinin hayallerini yalnızca..
Sonunda ne mi oluyor?
bir gün, cepte olanın canına tak ediyor, içindeki mutsuzluk onu öyle boğuyor ki, en sonunda o ilişkide ölüyor ve yeniden doğuyor. Bir zamanlar aşkından öldüğü insana şimdi bir yabancı gibi bakıyor. o 'birileri' birisinin aşkını bitiriyor, koskoca bir sevgiyi, kendi bencilliği uğruna harcıyor.
sonradan pişman olur mu bilinmez, öyle sevenini bulabilir mi o da bilinmez.. bu hikayede önemli olan o değil zaten. cepte olan yeniden gelince dünyaya, görüyor gerçekten sevilmek ne demek. karşısına 'birilerinden' çok daha iyileri çıkıyor çünkü.
sevdiğiniz insanla birlikteyken mutsuzsanız eğer, inanın bunun daha da kötüsü yok. sevdiğiniz insan yanınızda değilken en azından o yok diye mutsuz olursunuz, o 'var' diye değil.. eğer kıymetiniz bilinmiyorsa, basın tekmeyi gitsin. harcadığınız zamanın, o insana değmediğini bir gün nasılsa anlayacaksınız, bari bunu çok geç olmadan yapın.
ve unutmayın bu oyunda 'basit' olduğunuz an yenilirsiniz, o yüzden hep zor olun. o yüzden hep elde edilemeyen olun, o yüzden hep bir gün bırakabilecek olan olun, hayatınızı ve kendinizi her şeyin önüne koyun,.
kolay olansanız eğer biraz zorlaştırın kendinizi, resme biraz uzaktan bakın, tablonun bütününü görünce belki farkına varırsınız gerçekliğin, kaç zamandır yalnızca kendinizi kandırdığınızın..
iyi oyunlar...
every time
