Şarkının müziği onda "ayrılma anındaki kapıdan çıkış" duygusunu uyandırmıştı, sanırım herkes yaşamıştır bunu bilir; artık kelimelere gerek duyulmayan bir bitiş anı. İlişkinin başındaki belirsizliklerin yerini bir kesinliğe bıraktığı o an. "Bizden olmaz" kabullenişi yahut "beni sevmesi mümkün değil" yüzleşmesi.
Kendi sessiz ayrılıklarını düşündü, sona geldiğinde söyleyecek kelime bulamamıştı hiç birine hatta çoğu kez karşı taraf durumu anlasın da ortak bir sessizliği paylaşmak zorunda kalmayalım istemişti.
Birkaç aşkını yaşamak mümkün olmadığından gizliden gizliye hep susulan ilişkileri de olmuştu, onlar en zor sessizliklerdi. Hasta yatağındaki sevdiğinin ölümünü bekler gibi hep hazırlamaya çalışsan da kendini vedalaşmaya asla hazır hissedememek gibiydi konuşurken susmak.
O en ihtişamlı vedayı hatırladı birden şarkının orta yerinde solo girdiğinde.. Güzel bir hafta sonuydu böyle beklenmedik bitebileceğini tahmin etmesi güçtü ama hep bir ayrılık ihtimal asılı duruyordu. Birlikte güzel bir sofra kurmuş, ayrılıktan bahsetmemeye karar vermişlerdi. Gereksiz bir medeni kalma hali gibi gözükse de ayrılıkla ikisinin de yüzleşmekten kaçma isteğiydi bu herşey yolundaymış gibi yapma çabası.
Ölümü yaklaşan insanların adımlarının kısalması gibi kısalmıştı kelimeleri, bir türlü ağzından çıkmıyorlar, dudaklarına tutunup içeride kalmak için güç gösterisinde bulunuyor gibilerdi.
O derin sessizliğin içinde zaman akmasın istiyor, kimsenin ölmediği o evdeki matem havasının kaybolmasını diliyordu.
Sessizlik alışık olduğu bir durumdu ama sessizliğin ağırlığını ilk kez yaşıyordu. İlk kez karşılıklı iç köşelerine çekilip, birlikte ezilip birbirlerini kurtaramadıkları bir durumu yaşıyordu. Kalbinin kırıldığını daha önce duymamıştı, önceki sessizliklerden farkı buydu, kalbi çatlıyordu adeta ve bu sesi bastırabilmek için konuşabilmeyi istiyordu ama dilinin ucuna gelen her şey yasaklanıp geri gönderiliyordu.
Sonunda teslim oldular acıya, ayrılığa ve gece boyu birbirlerini ezberlemeye çalıştılar sessizce, o güne dek yaşanmış her şeyi hafızalarına kazımak ve hiç unutmamak istediler, o son geceyi bile.
Gün ağardığında son kez sarılıp "bizi unutma" sözüyle bozdular sessizliklerini.
ve bir daha hiç konuşmadılar.