büyümek..

''elbet acı duyar tomurcuklar açarken..
acı duyar..
büyürken her şey zorlanır..''

...

büyüyor insan.. ya da bazen büyümek zorunda kalıyor.. hayat hep güzellikler sunmuyor çünkü, ikilemde bırakıyor, bir tercih yaptırıp, bir kaybediş yaşatıyor insana..
büyüyor insan, yeni şeyler öğreniyor, eski doğrularını günün birinde hataları olarak değerlendiriyor..

her canı yandığında, ister büyüdüğü için olsun, ister sevdiği için, yeni bir duvar örüyor kendisi bile farkında olmadan.. küsmüyor hayata, güveniyor yine, seviyor tekrar, ama hep bir şeylerin arkasından yaşıyor hayatı.. içinden bağrıp çağırmak geçerken, susmayı yeğliyor, karşısındaki hata yaptığında dünyaları yıkmaktansa, hatasını farketmesini bekliyor, seni seviyorum diye haykırıyor ama duvarın diğer tarafındakine sesi gitmiyor..
duvarların arkasında yaşamaya öylesine alışıyor ki, bir gün cesareti kırılmış buluyor kendini, gitmeye korktuğu gibi gel demeye de cesaret edemiyor.. büyümek bazen ağır geliyor, bazen insanı duvarların arkasına hapsederken, bazen de o duvarların altında kalmış enkaz haline getiriyor..

fakat asıl büyümek, tüm bunları görmeye başlayınca gerçekleşiyor..
havasız kalan bir odanın içinde durmak gibi aynı, o odada saatlerce oturduktan sonra, dışarı bir kez çıktın mı, odaya girdiğinde havasızlığın seni boğması gibi, koşup pencereye camı açman gibi.. bir kere farkedince ne yaptığını, kendini hapsettiğin yeri, eline balyozu alıp kendin yıkıyorsun duvarlarını..

pişman olmak değilde, hatalarını gördüğünde büyüyor insan gerçekten.. kabullenebildiğinde yanlışlarını, aynadaki suretine daha güçlü gözlerle bakar hale geliyor, kendine gülümseyebiliyor..
hata yapmaktan korkmamayı biliyor büyüyenler, pişman olmak gibi bir kavram olmuyor onlar için, çünkü geldikleri yerde olmalarının sebebi, o ana dek yaşadıkları..

aynı yoldan defalarca geçmek ürkütmesin sizi, aynı şarkıyı defalarca dinlemek nasıl sıkmazsa, nasıl her defasında farklı bir tınının farkına varırsa kulaklarınız, aynı filmi her izlediğinizde, gözünüze nasıl bir ayrıntı takılırsa her defasında, hayatta da bazen aynı şeyi yaşayıp çok farklı tadlar alırsınız, ve bir gün gelir, o yol en sevdiğiniz yol olur, o şarkıyı tekrar dinlediğinizde müziği yaşarsınız adeta ve o filmin içinde bulursunuz kendinizi birden, mutlu sona giderken..


kaybedecek tek şey, cesaret edemediklerimizdir, ve yaşayamadıklarınız büyümekten de çok yakar canınızı..
hatalı, acılı ama 'iyi ki'li büyümeler hepinize..


another day in paradise