new species!

yalnız insanlar tanıdım ben. kimisinin beş parası yoktu, kimisi çok zengindi, çok yakışıklısını da gördüm, yakışıklı sayılmayacak olanları da ve güzelleri tanıdım güzel olmayanlardan sayıca daha fazla. 

ortak noktasıydı hepsinin yalnızlık, bir yalnız yaşama sırasında arada yalnızlıklarını paylaşmayı denemişler başka yalnızlarla. 

özleyince kendi yalnızlıklarını, terketmişler sevdikleri kadınları/ adamları. 

kimisi yorulmuş, ‘biz’ olabilmeyi denemekten, çünkü bıkmış sadece ‘ben’ diyenlerden.

kimi benimsemiş bu yalnızlık işini, denememiş bile ‘bir’ olabilmeyi. 

oysa kalabalıklara karışınca insan kendisini çok zannediyor.

yalnızlıklarının farkında olmayan insanlar da tanıdım ben. kalabalık içlerine yuva yapmış, ortalık tenhayken dışarı çıkmayan. kendisini sevdirebilmek için uğraşan, geniş kahkahalar atan, ama yine de yalnız yatan, yağmur yağınca yalnızlığa yakalanan. 

hepsi de yapayalnızdı işte. 

şimdi düşününce tüm bu olan biteni

diyorum ki;

belki de insan dememeliler artık bize. 

yalnız olmalı türümüzün adı. 

kolay kabullenebilsin diye bazıları.