 |
| Cenevre- Rue de Lausanne |
Tıpkı bu apartman gibi,
Odalar ile dolu kalpler.
Hep kiracılarını beklerler..
Kalbi hadsiz buldum hep, boyundan büyük işlere kalkıştığı için.
Niyetin kan pompalamaksa vucuda, bak kardeşim yoluna,
Senin neyine sevmeler, üzülmeler, ayılıp bayılmalar.
Ve fakat kabul ettim bu durumu bu şekilde, varsın o da bilmeyiversin haddini dedim.
Zaman geçmeden, insan yolları aşındırmadan ve kendine ayna olamadan anlayamıyor bir takım işleri,
Kalplerimiz kiracı ağırlayan apartmanlara benziyor.
Tek bir oda/evden oluşmuyor,
Birden çok, belki bu fotoğraftaki kadar değil, ama çoğunuzun sandığından daha çok.
Odaların bazı kiracıları ömürlük, hep oradalar.
Bu dünyadan gitmiş olsalar bile, odalarını asla vermiyoruz başkalarına,
Ailemize ait o odalar.
Bazı odalar kilit altında, kiracıları çıktıktan sonra.
Önce kiracı sonra ev sahibi tarafından terk edilmiş,
kapısı bir daha asla aralanmayacak, tozlu ve hüzünlü odalarımız var.
Bazılarıysa hiç misafir edemediğimiz, ama kalmasını çok arzu ettiklerimizin resimleriyle dolu, bir müze gibi bekler durur, kapısı sadece ev sahibine açıktır.
Bazı odalar hali hazırda dolu,
Kimi yeni gelmiş, kimi uzun süredir misafirimiz
Rahat etmeleri için elimizden gelenin fazlasını yaptıklarımız var,
ve rahatımızı kaçırdığı için evden kovduklarımız.
Kıyak yapıp geniş odalar yahut köşe daireler verdiklerimiz var,
ve de verdiğimiz güzel odaların kıymetini bilmeyenler var,
ki elleri kulaklarında onlarında, ha çıktı ha çıkacaklar,
Kendilerine başka yer arıyorlar.
Bazı odaların misafirleri kapıyor panjurları, biz odayı veriyoruz ama bazen o açmak istemiyor camını penceresini.
Başka kalplerde kapı pencereyi açık bıraktıklarından cereyanda kalmış olacaklar ki, tedirgin ve temkinliler,
Olsun bekleriz, gerekirse battaniye elimizde bekleriz hatta, iyi bir ev sahibiyiz kimseyi hasta etmeyiz.
Boş olan odalarımız da yeni gelecek misafirlerini beklemekte.
Kim bilir hangi kalplerden kovuldu bizim yolcular, hangi yollardan geçtiler, ya da hangi yolu geçmek için bizim pansiyona gelecekler.
ikisine de sahibiz, hem zamana hem boş odaya.
geleni buyur etmek adettendir nasıl olsa,
haketmeyene kapıyı göstermek de hakkımız sonuçta.
kalanların hepsi ömürlük kalabilse keşke,
ya da bazılarının bu kadar acelesi olmasa.
yine de çok aldırmayın gidenlere,
gelenleri beklemenin heyecanına odaklanın
ve
kalbinizdeki odaları sıkça kontrol edin,
Misafirlerinizi rahat ettirin.
Ve misafiri olduğunuz odayı kirletmeyin, sizden sonra da kullanılabilsin.
Ömrümüz ağırlanarak ve ağırlayarak geçecek,
Unutmayın;
Ne verirseniz onu alırsınız bu hayatta.
not: fotoğraf Cenevrede 3 saat kadar önce çektiğim bir apartmandır. Bu da benim yurt dışında yazdığım ilk blog yazımdır.
Bu yoldan da bu çıktı, fena değildir, üstü kalsın. .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
bir diyeceğim var!