bazen bütün kuralları yıkasım, denizleri yırtasım, tabuları fırlatıp atasım geliyor.
tüm dünyayı kafamızın içine 'iyi' ve 'kötü' kavramlarıyla yerleştirenleri yakasım geliyor. ve en pis haliyle yaşayasım dünyayı.
bu dünya da yaşayan benken, bana hükmeden bu dünyadan intikam alasım var, ne istiyorsam yaparak, serbest olmalı sesi kötü olan insanlara da şarkı söylemek ve yollarda bağıra bağıra şarkı söyleyenlere eşlik etmeli evde oturan halk.
'beni bırakın beni bırakın beni bırakın bu caddelerde! '
ve içimden geldiği gibi dans etmek. evet sen ne düşünürsen düşün, ben sanki uzaya fırlatılan füzeden yanlışlıkla düşmüşüm de, Ay' da unutulmuşum gibi yerçekimsiz ortamda nasıl istersem öyle dans etmek istiyorum bazen, sizin sıkıcı kurallarınız ve bana hiç uymayan fikirlerinizle restleşir gibi.
hatta bazen ağaç olmak istiyorum, yabani bir yerde.. Fakat hemen vazgeçiyorum, kesin bir gün acımasızca kesilirim ve ev dikilir yerime diye. bazen kimsesiz gibi hissediyorum, çoğunluğun içinde boğuluyorum. Hem zaten ne ara böyle boş kalabalıklar oluşturmaya başladık onu da anlayamıyorum.
ilkokul fişlerinde 'ne verdin de ne istiyorsun' yazsın istiyorum, ama en değer verdiğimiz şeyler bile atılırken kitaplardan bunu kimse umursamaz biliyorum..
ve bunları hisseden bir tek ben değilim bunu da biliyorum, orada birileri var benim gibi hisseden, benim gibi düşünen, düşündükleri kendisine fazla gelen, bazen.
ve bilin istiyorum, bir gün doğru kalabalıklarda buluşacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
bir diyeceğim var!