İçimde bir iç savaş yalnızlığı, az önce uyanmışım çeyrek asırlık uykumdan. İhanete uğramış imparatorlar benim bugün. İçimin kasveti, sanki havaya yansımış, koptu kopacak bir fırtına dışarıda. Acım kabaran bir deniz gibi içine alırken beni, boğulmak istiyorum yalnızca. Kahraman olmak gelmiyor içimden, yatakta daha fazla kalmaksa tehlikeli, bir mezar gibi içine çekiyor beni.
Kalkıyor, banyoya gidiyorum. Yüzümü yıkarken aynada kendime soran gözlerle bakıyorum;
'Sıcak su daha çok üşütür'
Bu sözüme derin anlamlar yüklüyorum, acaba hiç sevmiş olmasaydık, kanar mıydık yine de bu denli, iç savaşta kendi ordusu tarafından vurulmuş kumandan gibi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
bir diyeceğim var!